အေဖ၊ ပါပါး၊ ပီတာ၊ အာပုႀကီး၊ ဖထီး၊ ဖာသာ လို႕ ဖခင္ေတြကို F/Pအသံေတြနဲ႕႔ လူမ်ိဳး ႏိုင္ငံ အသီးသီးက ေခၚၾကပါတယ္။ သည္လိုပါပဲ မိခင္ ေတြကိုလည္းပဲ ေမေမ၊ မာတာ၊ မို႕အို၊ မာမီ၊ မာမား၊ မယ္မယ္၊ မာသာတဲ့ေလ မ အသံေတြျဖစ္တာေၾကာင့္ ျမင့္မိုရ္ ဆိုတာေပၚလာသလား လို႕ ထင္ျမင္မိပါတယ္။ ဒါဆိုရင္
ဖ သို႕မဟုတ္ ပအကၡရာန႕ဲ ျမင့္မားတဲ့၊ က်ယ္ျပန္႕တဲ့ အရာတစ္ခုရွိရအံုးမွာေပါ့။ ပင္လယ္ လို႕ ကြၽန္ေတာ္ေျပာရင္ မွားမ်ားေနမလား။
သေဘာမတူျဖစ္ေလမလား။ ကြၽန္ေတာ္ကေတာ့ ဖခင္ေတြရဲ႕ သားသမီးေတြ အေပၚထားတဲ့
ေမတၲာကို ပင္လယ္နဲ႕ ႏႈိင္းခ်င္တာပဲ ....။
''ျမစ္ႏွစ္မႊာ'' ဆိုတဲ့ ''မိဘေမတ ဝတၲဳမ်ား'' နဲ႕ ''အေဖ''ဆိုတဲ့အေတြးအျမင္စာစု စာအုပ္(၂)အုပ္ မၾကာေသးခင္ကပဲ မေရွးမေႏွာင္း ထြက္လာၾကတယ္။ ျမစ္ႏွစ္မႊာ မွာ ဆရာ၊ ဆရာမ(၃၂)ဦး ပါဝင္ေရးသားၾကၿပီး ဆရာေတြက ဖခင္ေတြအေၾကာင္း၊ ဆရာမေတြက မိခင္ေတြအေၾကာင္း
ေရးဖြဲ႕ထားတာပဲျဖစ္ပါတယ္။
တခ်ိဳ႕က မဂၢဇင္းမွာ ပံုႏွိပ္ေဖာ္ျပၿပီးသား၊ တခ်ိဳ႕က အသစ္ေတြပါ။ ဝတၲဳတို ေရးဖြဲ႕ေကာင္းတဲ့ ဆရာ၊ ဆရာမေတြရဲ႕လက္ရာေတြျဖစ္တာမို႕ ဖတ္ရမယ့္ စာအုပ္ပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ ဆရာ (၁၆)၊ ဆရာမ (၁၆)ဖတ္ၿပီး တဲ့ထဲက ဆရာမလဲ့ဝင္းၾကည္(ခ်ိဳ) ရဲ႕ ဂုဏ္ဖြဲ႕သီမမီ ကမၸည္းတင္ရင္ခြင္ကို ေျပာခ်င္တယ္။ မိဘဘြဲ႕ ဝတၲဳမ်ားလို႕ ဆိုထားေပမယ့္ ''ဂုဏ္ဖြဲ႕သီမမီ..''ကို ရသစာတမ္းေလးလို႕ ခံစားမိပါတယ္။ ဧၿပီလထဲက ရက္တစ္ရက္မွာ မိသားစုနဲ႕ ခြဲခြာသြားရတဲ့ မိခင္ကို လြမ္းဆြတ္တသမႈေတြနဲ႕ ဖြဲ႕သီထားပါတယ္။
တခ်ိဳ႕က မဂၢဇင္းမွာ ပံုႏွိပ္ေဖာ္ျပၿပီးသား၊ တခ်ိဳ႕က အသစ္ေတြပါ။ ဝတၲဳတို ေရးဖြဲ႕ေကာင္းတဲ့ ဆရာ၊ ဆရာမေတြရဲ႕လက္ရာေတြျဖစ္တာမို႕ ဖတ္ရမယ့္ စာအုပ္ပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ ဆရာ (၁၆)၊ ဆရာမ (၁၆)ဖတ္ၿပီး တဲ့ထဲက ဆရာမလဲ့ဝင္းၾကည္(ခ်ိဳ) ရဲ႕ ဂုဏ္ဖြဲ႕သီမမီ ကမၸည္းတင္ရင္ခြင္ကို ေျပာခ်င္တယ္။ မိဘဘြဲ႕ ဝတၲဳမ်ားလို႕ ဆိုထားေပမယ့္ ''ဂုဏ္ဖြဲ႕သီမမီ..''ကို ရသစာတမ္းေလးလို႕ ခံစားမိပါတယ္။ ဧၿပီလထဲက ရက္တစ္ရက္မွာ မိသားစုနဲ႕ ခြဲခြာသြားရတဲ့ မိခင္ကို လြမ္းဆြတ္တသမႈေတြနဲ႕ ဖြဲ႕သီထားပါတယ္။
''အေမႀကီးေရ'' ''အေဖႀကီးေရ'' လို႕ တက္စံုဖြင့္ လက္ကုန္စင္ကာ အတြဲညီခဲ့သည့္ ဘဝေဖာ္ႏွစ္ဦး ေဖးမေခၚထူး၍ မဝေသးခင္ ...''ေမေမေရ'' ''သားေရ'' ''သမီးေရ'' လို႕ ေခၚထူးခ်ိန္ မျပည့္စံုေသးခင္ ေဖေဖ့ေခါင္းက ဆံပင္ျဖဴေတြကို မ်က္မွန္ကေလးတပ္ၿပီး သာသာဖြဖြေလး ေမေမနုတ္ေပးခ်င္ပါေသးလ်က္၊ ေဖေဖကလည္း ေမေမ့ေကသာမွာ ခေရေမႊးေမႊးေတြ ပန္ေပးခ်င္ေသးသည္ကို သိလ်က္ ေျမးဦးဆံခ် ေျမးမနားသမွာ ေရစက္ခြက္ႀကီးကိုင္လို႕ ေဖေဖႏွင့္ သံၿပိဳင္သာဓုေခၚဆိုခ်င္ေသးလ်က္၊ သားသမီး ေျမးျမစ္ ေတြၾကား ပုဝါစံုခ်လို႕ ေဖေဖ ႏွင့္အတူ ဆင္ႏြဲေပ်ာ္ခ်င္ေသးလ်က္...ဆိုၿပီး အခ်ိန္မတိုင္မီ ထြက္ခြာသြားရွာတဲ့
မိခင္ရဲ႕ ဆႏၵကို ထုတ္ျပသြားပါတယ္။
''ေတးသီအလွဖြဲ႕ မဆံုး၊ ဘြဲ႕ ဂုဏ္ထပ္တင္ ေပးမဆံုးေတြျဖင့္ ေလာကဇာတ္ခံု ဝဲဂယက္တြင္းမွာ ကမၸည္းတင္က်န္ ခ်န္ရစ္ေနသည့္ မိခင္ရင္ေငြ႕က အလံုးစံုေသာ သားသမီးမ်ားအတြက္ ေမွးစက္ေပ်ာ္ ခိုလႈံ ဦးညြတ္ရသည့္ ရင္ခြင္တစ္ခုပါ ေမေမ'' ဆိုၿပီး ရင္ဘတ္ထဲက၊ ႏွလံုးသားထဲက အသံကို ၾကားလုိက္ရပါတယ္။
သည္စာအုပ္မွာပဲ ''ရာဇဝင္ကို ျဖတ္သန္းရတဲ့ည'' ဆိုတဲ့ ဆရာပိုင္စိုးေဝရဲ႕ ဝတၲဳကေတာ့ ယခင္ဖတ္ရတုန္းကလည္း ေၾကကြဲစြာ ခံစားရဆဲ၊ အခု ဖတ္ရျပန္ေတာ့လည္း ခံစားမႈေတြ ေလ်ာ့မသြားေစေလာက္ေအာင္ ရသ အျပည့္ေပးနုိင္ဆဲပါပဲ။
လြတ္လပ္ေရးရၿပီးစ အညာေက်းလက္မွာ ေရာင္စံု သူပုန္ေတြရဲ႕ လက္ခ်က္နဲ႕ ေသဆံုးခဲ့ရတဲ့ ဖခင္အေၾကာင္းပါ။ သူပုန္ေတြက အေဖ့ကို လွည္းေမာင္းခိုင္း၊ အေမက လွည္းေပၚ အတင္းေျပးတက္၊ လွည္းေပၚက လူႏွစ္ဦးက ျပန္တြန္းလႊတ္ ေနာက္ေတာ့ အေဖ့လွည္း အေသာ့ႏွင့္သြား... နာရီဝက္ေလာက္
အၾကာမွာေတာ့...။ဆရာပိုင္စိုးေဝက ကဗ်ာေမွာ္ေအာင္သူ ျဖစ္ေလေတာ့ သူ႕ဝတၲဳကို ကဗ်ာနဲ႕ လွလွပပ အနားကြပ္ေပးသြားပါတယ္။
လြတ္လပ္ေရးရၿပီးစ
သူခိုး ဓားျပေတြ တန္ခိုးျပလို႕ ေကာင္းဆဲ
ေခတ္ႀကီးထဲ လူျဖစ္ခဲ့ရတဲ့ ကြၽန္ေတာ္...
စစ္စနက္မီး အၾကြင္းအက်န္ေတြနဲ႕
ေခတ္အပ်က္ႀကီးကို တြန္းလွန္ရင္း
အေမရယ္ တျခားအေမေတြရယ္
အေမေတြ အားလံုး
ကေလးေတြကို ပခံုးေပၚတင္ၿပီး
ေျပးၾကလႊားၾက ပုန္းေအာင္းၾကနဲ႕
တခ်ိဳ႕ သားေသ၊ တခ်ိဳ႕ လင္ဆံုး
စစ္ဆိုတာႀကီးကို
မုန္းခဲ့တယ္ မဟုတ္လား အေမ...
အေမ့ရဲ႕ ေက်ာေပၚမွာ ေသနတ္သံေတြၾကား
ေျပးလႊားပုန္းေအာင္း ရြာေတာင္ေစာင္းနဲ႕ ဆူးခ်ဳံထဲ
ညတိုင္းပဲ အိပ္ခဲ့ရတယ္
မဟုတ္လား အေမ...
တစ္ညသား
ပ်ဴေစာထီးဆိုလား ရဲေဘာ္ျဖဴဆိုလား
တံခါးဝကို တအားေခါက္
ႏြားေကာက္စမ္း ျမန္ျမန္လုပ္
အခိုင္အခံ့ လွည္းတစ္စီးဆင္
ႏြားျပာညိဳ တစ္ရွဥ့္နဲ႕ အတူ
''လွည္းေမာင္းပို႕'' ဆိုၿပီး
အေဖ့ကို ေခၚသြား
႐ြာအေနာက္ဘက္ ေတာအုပ္ၾကားက
ေသနတ္သံ တစ္ခ်က္ ၾကားလိုက္ရ
ေဖေဖေရ...
ေဖေဖေရ...
ကြၽန္ေတာ္တို႕ မိသားစု ဘဝ
ရာဇဝင္ကို ျဖတ္သန္းရတဲ့ ညေပါ့။
ဆရာပိုင္စိုးေဝ ႏွလံုးေသြးနဲ႕ ေရးတဲ့ ဝတၲဳပါပဲ။
(၂)
အေဖ ဆိုတဲ့ အေတြးအျမင္စာစုမ်ားကို ဆရာေအာင္ဇင္မင္းရဲ႕ သားနိဒါန္းသစ္စာေပက ကိုအံ့ဘြယ္ဇင္ စီစဥ္ထုတ္ေဝတာပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ ရဟန္း(၃)ပါးအပါအဝင္ (၂၃)ဦး ပါဝင္ေရးသားပါတယ္။ သည္စာအုပ္ကေတာ့ ''အေဖ'' သီးသန္႕ပါ။
နိဒါန္းသစ္စာေပက အေမ တစ္အုပ္ထုတ္ခဲ့ၿပီး ယခု ''အေဖ'' ကို ထုတ္ေဝတာပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ ကိုယ့္ဖခင္ေတြ အေၾကာင္းကို ဆရာ၊ ဆရာမေတြက အရွိအတိုင္း(အေကာင္း၊ အဆိုး) ေရးတာျဖစ္ေလေတာ့ ရသစံုသြားတယ္လို႕ခံစားရပါတယ္။ ကိုယ့္ဖခင္မို႕ အေကာင္းေတြကိုသာ ေရးထားတာ မဟုတ္တာကိုက
သည္စာအုပ္ရဲ႕ ထူးျခားမႈပါ။ ေနာက္ထူးျခားတာက ဆရာမ မသီတာ (စမ္းေခ်ာင္း) ရဲ႕ အေဖပါပဲ။ ''ဖခင္''ဆိုသည့္ ရာထူး ေနရာရွိ ဖခင္ႏွင့္ ျမန္မာ့လြတ္လပ္ေရး၏ ဖခင္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္း အေၾကာင္းကို ရက္ရွယ္ ေရးျပသြားပါသည္။
ဖခင္တစ္ေယာက္က သားသမီးမ်ားကို မိသားစု အတြက္ မဟုတ္ဘဲ နိုင္ငံ သားတစ္ဦးအေနျဖင့္ နိုင္ငံေတာ္ႏွင့္ ပတ္သက္တဲ့ အိပ္မက္မ်ားမက္ဖို႕ ခံစားသိေအာင္စြမ္းေဆာင္၊ လွစ္ဟျပခဲ့တာကို ဆရာမ မသီတာက ''ဘခင္ ဟူသည္ ရာထူးႏွင့္ အခန္းက႑ကို တာဝန္ေက်စြာ သ႐ုပ္ေဆာင္ ထမ္း႐ြက္ခဲ့ေသာ၊ ျမန္မာနိုင္ငံသား စိတ္ဓာတ္ရင့္သန္နိုင္ရန္ အုတ္ျမစ္ခ်ေပးခဲ့ေသာ ေမြးသဖခင္ ေက်းဇူးရွင္ အေဖအား လည္ေကာင္း လြတ္လပ္ေသာ ျမန္မာနိုင္ငံသားဟု ဆိုရဲရန္ လြတ္လပ္ေသာ ျမန္မာျပည္အား ေမြးဖြားေပးခဲ့သည့္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္း အားလည္းေကာင္း လိႈက္လိႈက္ခါခါ ေက်းဇူးတင္မိရပါသည္'' လို႕ ေရးျပသြားၿပီး ''အေမမ်ား၊ ဖခင္မ်ား အားလံုး မိမိတို႕၏ အခန္းကဏအား ယခုထက္ ပိုမိုတြင္က်ယ္စြာ
သ႐ုပ္ေဆာင္နိုင္ၾကပါေစ'' ဆိုတာကေတာ့ ကြၽန္ေတာ္တို႕ကိုပါ သတိေပးလိုက္သလို ခံစားရပါတယ္။
၁၉၉၆ ကေန ၂ဝဝ၄ ခုႏွစ္ထိ (၇)ႏွစ္ေက်ာ္ အင္းစိန္၊ သာယာဝတီ၊ သရက္တို႕ဆီ ေရာက္သြားရတဲ့ ဆရာေအာင္ဇင္မင္း အားလြမ္းတတဲ့ ''အေဖ့ အတြက္" စာစုေလးကို ဆရာ့သမီး မိုးေဒဝါက ေရးပါတယ္။
''အခ်ိန္တန္လို႕ ငွက္ကေလး သူ႕အိမ္သူေရာက္သြားၿပီ ထံုးစံအတိုင္းပါပဲ လယ္ကြင္းျပင္ကေတာ့ ေလစိမ္းေတြၾကားမွာ က်န္ရစ္ခဲ့တယ္''ဆိုတဲ့ အေဖျပန္လာမဲ့ ရက္ေတြကို ေမွ်ာ္တတဲ့ သားသမီးတစ္ေယာက္ရဲ႕ ခံစားမႈပါ။ သမီးက အေဖ့ကို၊ အေမက သားကို၊ သမီးကို၊ ဇနီးက ခင္ပြန္းကို၊ ခင္ပြန္းက ဇနီးကို အဲသလုိ ေမွ်ာ္တခဲ့ရတဲ့ ကာလတစ္ခုက ရွိခဲ့ဖူးတာေလ။ ဆရာ မ်ိဳးျမင့္ညိမ္း၊ ဆရာ ညီပုေလး၊ ဆရာေမာင္ဝံသ၊ ဆရာမ မသီတာ၊ ဆရာေတြ...ဆရာမေတြ၊ မ်ိဳးဆက္သစ္ေက်ာင္းသားေတြ... အမ်ားႀကီးပါပဲ။ မိုးေဒဝါရဲ႕ စာစုေလးက အားလံုးကို ကိုယ္စားျပဳတယ္လို႕ ခံစားလိုက္ရပါတယ္။
''ျမစ္ႏွစ္မႊာ'' ''အေဖ'' စာအုပ္ႏွစ္အုပ္လံုးမွာ ရင္ထဲေရာက္တဲ့ စာေတြခ်ည့္ပါပဲ။ အမိ၊ အဖကို ခ်စ္ျမတ္နိုးေသာ သားသမီးမ်ားႏွင့္ သားသမီးမ်ားကို ခ်စ္ၾကင္နာေသာ မိဘမ်ား ခံစားဖတ္ၾကည့္ဖို႕ လက္ဆင့္ကမ္း
မွ်ေဝလိုက္ပါတယ္။ မိခင္ေတြက ျမင့္မိုရ္ ဆိုရင္ ဖခင္ေတြက ပင္လယ္ပဲေပါ့။
ရဲသွ်မ္း
