“အေတြးမွသည္ ဂုဏ္သိကၡာ” (သားသို႔ ေပးစာ – ၅)

ခ်စ္ေသာသားေလး… ရဲဝဏၰ

၁ဝ တန္း စာေမးပြဲေတြလည္းၿပီး၊ တကၠသိုလ္၊ ေကာလိပ္ေတြလည္း ပိတ္တဲ့အျပင္ သၾကၤန္နားနီးၿပီဆိုေတာ့ မၾကာမီမွာ ရံုးေတြ၊ အလုပ္ရံုေတြ၊ ကုမၸဏီေတြလည္း ရက္ရွည္ပိတ္ၾကေတာ့မယ္ေလ။  ဒီေတာ့ ရံုးအားရက္ ခရီးထြက္တဲ့သူေတြ မ်ားလာၾကၿပီေပါ့ သားရယ္။ တစ္ခ်ိဳ႕က မိဘရပ္ထံ၊ တစ္ခ်ိဳ႕က်ေတာ့ မိတ္ေဆြေတြဆီ၊ တစ္ခ်ိဳ႕က အပန္းေျဖဘုရားဖူး စသျဖင့္ ခရီးသြားၾကတာ မဟုတ္လား။ ကားဂိတ္ေတြလည္း ကားဂိတ္ေတြလည္း ဘြတ္ခ္ကင္ေတြျပည့္၊ ရထားေတြမွာလည္း တင္းၾကမ္းျဖစ္ေနတာေပါ့သားရယ္။  တစ္ေယာက္စ ႏွစ္ေယာက္စ မဟုတ္ဘဲ အသင္းအဖြဲ႕လိုက္ ခရီးထြက္ၾကတဲ့သူေတြကလည္း မ်ားမ်ား၊ ေဖေဖ့မွာလည္း ရထားလက္မွတ္ စီစဥ္ေပးရတဲံ မွတ္တမ္းတင္ white board မွာ ျပည့္လို႔ ေနာက္ထပ္ တစ္ခုထပ္ၿပီး စီစဥ္ရတယ္။

ေဖေဖရဲ႕ စာေပမိတ္ေဆြေတြ၊ တျခားမိတ္ေဆြေတြ၊ မိတ္ေဆြမဟုတ္ေပမယ့္ အကူအညီေတာင္းလို႔ လက္မွတ္စီစဥ္ေပးရတာမို႔ ေဖေဖ့ဖုန္း ၃ လလံုး မနားရပါဘူး သားရယ္။ ေဖေဖတုိ႔မွာ ျဖည့္ဆည္းႏိုင္တာက နည္းနည္း ေတာင္းဆုိတာက မ်ားမ်ား ၾကံဳေတြေနရတာေလ။ ၾကာေတာ့ ေဖေဖက စိတ္မရွည္ခ်င္ဘူး။ စကားအရာ ပ်ားသကာလို ခ်ိဳသာရမယ္လို႔ သားကုိ ေဖေဖ အၾကိမ္ၾကိမ္ ဆံုးမထားခဲ့ေပမယ့္ ေဖေဖကုိယ္တိုင္ကေတာ့ ပ်ားသကာလိုမဟုတ္ ၾကားရတဲ့သူအတြက္ ခါးတမာလို ျဖစ္သြားမွာေပါ့။

ဒါဟာ မေကာင္းတဲ့ ကိစၥပါသားရယ္။ ျငင္းပယ္တဲ့ အေၾကာင္းျဖစ္တာေတာင္မွ ခ်ိဳသာမႈ၊ ယဥ္ေက်းမႈရွိရင္ အျငင္းပယ္ခံရတဲ့သူမွာ ခံသာေသးတာေပါ့။ အခုေတာ့ ျငင္းပယ္လည္း ခံရေသး၊ စကားအရာမွာလည္း ေမာက္မာေသးဆိုရင္ တစ္ဖက္သားခမ်ာ ဘယ္ေက်နပ္ႏုိင္မွာတဲ့လဲ။ ဒါကုိ ေဖေဖတို႔ အလြန္ခ်စ္ခင္ေလးစားရတဲ့ အေမလူထုဒၚအမာက ေဆာင္းပါးတစ္ပုဒ္မွာ ေရးခဲ့ဖူးတယ္။ သားေလး နားလည္ေအာင္ ရွင္းျပမယ္ေနာ္။

သားေလးေရ … ေဖေဖတုိ႔ ျမန္မာစကားမွာ “ဟန္ပန္ေလသံ” ဆိုတဲ့ စကားလံုးတြဲရွိတယ္။ လူတစ္ေယာက္ရဲ႕ ဟန္ပန္၊ ေလသံကုိ ၾကည့္ၿပီး အကဲခတ္လို႔ ရတယ္။ ငါေျပာတာ အမွန္၊ ငါေလာက္ ဘယ္သူမွ မတတ္ဘူးဆိုတဲ့ မ်က္ႏွာထားနဲ႔ သူေျပာတဲ့စကားရဲ႕ ေလသံက တစ္ထပ္တည္းက်ၿပီး ေတာ္ေတာ့္ကုိ အက်ည္းတန္ေတာ့တာပဲေပါ့။

သားေလး ရဲ၀ဏၰေရ… ေဖေဖတို႔ လူမ်ိဳးက သံဃာေတာ္၊ လူၾကီးသူမ၊ ဆရာသမား၊ သက္တူရြယ္တူ၊ ငယ္ရြယ္သူ စသျဖင့္ စကားေျပာရာမွာ၊ ဆက္ဆံရာမွာ ဟန္ပန္ေလသံ ကြဲသြားေတာ့တယ္။ ဖုိးဖိုး၊ ဖြားဖြား၊ ဦးေလး၊ အေဒၚ၊ အကုိ၊ အမ၊ ညီမေလး၊ မိတ္ေဆြ၊ ေနာင္ၾကီး အဲသလို ယဥ္ေက်းခ်ိဳသာတဲ့ အေခၚအေ၀ၚေတြနဲ႔ တစ္ဦးကို တစ္ဦး အျပန္အလွန္ ေလးစားမႈ ရွိၾကတယ္ေလ။ I, you နဲ႔ ၿပီးတဲ့ စကားမဟုတ္ဘူး။ သည္လို ၾကြယ္၀တဲ့ စကားကုိ ျမတ္ႏိုးခံုမင္စြာ သံုးတတ္ရလိမ့္မယ္။

သားေရ… အေမ လူထုေဒၚအမာက “လူက ၾကြေစာင္းေစာင္း၊ ၾကြပ္ဆတ္ဆတ္နဲ႔ ေထာင့္မက်ိဳးတဲ့ပံုစံ၊ စကားေျပာေတာ့လည္း ရိုင္းစိုင္းေမာက္မာေသးတယ္ ဆိုတာ အေမတို႔ လူ႕အေဆာက္အံုက အလြန္မလို မုန္းထားတဲ့ ပံုစံမ်ိဳးေပါ့” လို႔ မွတ္သားလိုက္နာရမယ့္ စကားကို ေျပာသြားခဲ့တယ္။  လိမၼာေရျခား ရွိၿပီး ဖြယ္ဖြယ္ရာရာ ယဥ္ယဥ္ေက်းေက်း ေျပာတတ္၊ ေနတတ္တဲ့သူကုိ “အသံၾကား သနားပါေစ၊ မ်က္ႏွာျမင္ ခ်စ္ခင္ပါေစ” ဆိုတဲ့ ဆုနဲ႔ ျပည့္စံုသူလုိ႔ အေမက ထပ္ဆင့္ ေျပာျပသြားတယ္။ ရင္ထဲ စြဲေနရမယ့္ ဆံုးမစကားေပါ့ သားရယ္။ ကုိယ့္အေျပဳအမူ၊ အေလ့အထ၊ စကားအသံုးအႏႈန္း၊ ေလသံေတြကို ဂရုစိုက္ရလိမ့္မယ္။ မေကာင္းတဲ့ စရိုက္လကၡဏကာေတြဟာ ၾကာရင္ အက်င့္စြဲျဖစ္သြားတတ္တယ္။ ျပင္ရခက္တဲ့ အေနအထားကို ေရာက္သြားႏုိင္တယ္။ “၀သီကိုက ပါေနတာ” ဆိုတာ ေကာင္းတာကို ေျပာတာမဟုတ္ဘူး။ အမွားကုိ သိလ်က္နဲ႔ အမွန္ကုိ မကူးေျပာင္းႏုိင္တဲ့သူေတြကို မွတ္ခ်က္ျပဳတာေနာ္။ ဒါေတြဟာ အေသးအဖြဲလို႔ မထင္မွတ္ရဘူး။ ၾကီးက်ယ္ခမ္းနားမႈေတြဟာ အေသးအဖြဲဆိုတာနဲ႔ စတင္လာတာဆိုတာ သားေလး သိရလိမ့္မယ္။

ဆရာျမင့္ေဆြဦး ဘာသာျပန္ထားတဲ့ “ဂရုစိုက္ပါ” ဆိုတာေလးကိုလည္း ေဖေဖ မွတ္သားထားေသးတယ္။ သားေလးဖတ္ၾကည့္ပါဦး။

အေတြးအျမင္မ်ားကို ဂရုစိုက္ပါ
စကားလံုးမ်ား ျဖစ္လာတတ္သည္။
စကားလံဳးမ်ားကုိ ဂရုစိုက္ပါ
အျပဳအမူမ်ား ျဖစ္လာတတ္သည္။
အျပဳအမူမ်ားကုိ ဂရုစိုက္ပါ
အေလ့အထမ်ား ျဖစ္လာတတ္သည္။
အေလ့အထမ်ားကို ဂရုစိုက္ပါ
အက်င့္စရုိက္မ်ား ျဖစ္လာတတ္သည္။
အက်င့္စရိုက္မ်ားကုိ ဂရုစိုက္ပါ
ယင္းတုိ႔မွ ဂုဏ္သိကၡာျဖစ္လာလိမ့္မည္။

သားေလး ရဲ၀ဏၰေရ… ကုိယ့္ဂုဏ္သိကၡာ၊ အမ်ိဳးဂုဏ္ သိကၡာ၊ ႏုိင္ငံဂုဏ္သကၡာ အားလံုးဟာ အေတြးအျမင္က စရတယ္ဆိုတာ သားေလး သေဘာေပါက္ၿပီေနာ္။ သည္ေတာ့ အေတြးအျမင္ေကာင္းဖုိ႔၊ ထက္သန္ဖို႔ ထိုင္ေနရံုနဲ႔ ျဖစ္မလာဘူး။ ပညာကုိ သိရမယ္။ တတ္ကၽြမ္းနားလည္ရမယ္။ သည္ေတာ့ စာအုပ္ေတြကို ဖတ္ရမွာေပါ့။ ၿပီးရင္ အျပဳအမူ အေလ့အထ၊ အက်င့္စရိုက္ကေန ဂုဏ္သိကၡာရွိေအာင္ ေနထိုင္ရလိမ့္မယ္။

ကဲ… သားေလးေရ ေဖေဖကုိယ့္ကုိယ္ကုိ ေ၀ဖန္ရင္းနဲ႔ သားေလးလိုက္နာ ျပဳမူရမယ့္ အက်င့္စရိုက္ အေလ့အထေတြကို ေဖေဖ ေျပာျပလိုက္တာပါ။ က်င့္သံုးပါသားရယ္။ ၿပီးေတာ့ သား သူငယ္ခ်င္းကို လက္ဆင့္ကမ္းပါေနာ္။


ခ်စ္ေသာ ေဖေဖ
ရဲသွ်မ္း